"Ne alakası var
yaaaa..."
Deli oluyorum bu
cümleye, dün gece tam bir kıskançlık krizimin başındayken yine bu cümle ama bu
sefer beni kendime getirdi, empati dedim, hani empati yapacaktım.
Hemen derin bir nefes
aldım, twitter da her yazdığı mavi boncuk dağıtmak için değildir ,tabii ya, hatta
hiçbiri öyle değildir. Çünkü beni seviyor. Bu düşünceler iyi geldi. Ani bir
manevra yaptım ;
-Evet aşkım haklısın,
dışarıdan öyle görünüyor olabilir ama ben seni biliyorum, eee ne yapıyoruz
yarın?
İşe yaradı,
en sempatik ses tonumla iyi geceler dileyerek kapattım ama sabah uyandığımda bu
empati geceden kalma biraz küs, kırgın ruh halimi henüz durduramamıştı ta
ki telefona baktığımda gördüğüm günaydın mesajına dek. Geçen gün yaptığım empati çalışmamdan sonra günaydın mesajlarım vardı artık. Evet empati
süper bir şey.
Bu akşamda liseden
arkadaşlarla buluşmak için sözleşmiştik ve bu sefer sevgililerde gelebilirdi, sevgilimin
bunu hemen kabul etmesi benim son zamanlarda ki uyumlu halimin başarılı bir sonucuydu
kesinlikle. Üstelik fenerbahçe maçının olduğu akşam.
5 de buluşana kadar 10 larca kıyafet ve birkaç
saç şekli denendi
öyle ya yıllardır görmediğim birkaç arkadaşıda dahil etmiştik
programa. Güzel olmalıydım, gecenin en güzel kızı hatta. Sevgilimin mutsuz
olmayacağı minilikte bir kıyafet buldum gerçi içinde mini geçen herşeyden
mutsuz oluyordu ama en azından bu boy gözlerinden ve kulaklarından ateşler
çıkmazdı.
Buluştuğumuzda haksız
olmadığımı anladım, ilk bir saat kıyafet analizi,mini giyme mantığı üzerine bir
konferansla geçti. Empati mini giymemi engellememişti. Ama haklıydım bu seferde
o empati yapmalıydı, bir kız yıllardır görmediği kız arkadaşlarıyla görüşeceği
o an biraz abartabilirdi ve bu O’nun değil, genlerinin suçuydu.
Buluşacağımız mekana
geldiğimizde ağzından ve burnundan ateşler çıkan bu sefer bendim, Sibel'i kim ve
niye çağırmıştı? üstelik üstündeki bir bluz en fazla bir tunik olabilir ama galiba Sibel bunu elbise sanıyordu. Tamam boyu hep
uzundu ama bu kadar uzun bacakları olduğu hiç dikkatimi çekmemişti. Yanındakini
sevgilisi sandığımda hissettiğim ilk rahatlama, lisedeyken sümsüğün teki olan
Kenan olduğunu anladığımda yerini şaşkınlığa bıraktı. Bu bildiğin yakışıklı
olmuş. Tırtılın kelebek evrimi misali.
Kucaklaşmalar sarılmalar derken
oturduk masamıza ama lanet olsun masaya otururken hesaplama yapmam gerekiyordu;
sevgilim ve Sibel nasıl oldu da yan yana denk geldi. Acaba tuvalete giderken
çağırsam sevgilimi ve dönüşte son anda depar atıp oraya ben mi otursam.
Yok bu
bayan bacak bu miniyi giyerken muhtemelen kıskanç kız tavırlarının her
versiyonunu hesaplamıştır ve ben onun planları dışında davranacağım, işte
empati için doğru bir gün. Başa çıkabilirdim.
Sohbet koyulaştıkça
kendime telkinler vermeye başladım, sevgilime dönüp sık sık sohbet etmemeliyim
yoksa kıskandığım için ikide bir gözlerinin nerede! olduğunu anlamaya
çalıştığımı düşünebilirdi. Zaten
