Aşkta empati devrimi!

Gözlerimi açar açmaz telefonu kontrol ettim, beklenen günaydın mesajı gelmemişti ama aklıma gece okuduğum o cümle geldi. 'Karşınızdakini anlamak için empati kurun' 

Bugün empati günü diyerek denemeye karar verdim;

Hazır whatsapp açıkken gözüm daha aşağılara takıldı. Meltem kaç gündür kahve içelim diyordu.  Hemen Meltem’le  öğlen için bir plan yapıldı. Çabucak yapılan bir kahvaltı, hazırlık derken öğlen olmuştu bile, şimdiye kadar sevgilime mesaj göndermedi, aramadı diyerek en az 3-5 trip atmıştım ama bugün bende yapmamıştım bunları  ve  bu O’nu sevmiyorum demek değildi. Dışarı çıkacağımı bildirmek için telefonu elime aldığımda ,1 yeni mesaj, oleyyy sevgilimden;

+ İyi misin? 

 - İyiyim, sen nasılsın?  

+ Nerdesin? 

– Evdeyim, dışarı çıkacağım şimdi, Meltem’le buluşacağım. 

+ Ok

Tamam şimdi oldu . Sıkboğaz etmeden detaya girmeden tamda O’nun istediği gibi bir mesajlaşma. “Empati süper bir şey”

Meltem’li saatler..Ne çok özlemişim,ne çok anlatacak şey birikmiş, birkaç mesaj uyarısı duydum ama sohbeti bölmek istemedim, arkadaşlarla bir aradayken öyle telefonla sürekli mesaj,arama olmamalıydı. Meltem tuvalete kalktığında telefonu eline aldım. 5 yeni mesaj.

+Nasıl gidiyor sohbet.? 

+Aşkım Cevap versene? 

+Bir şey mi oldu? 

+Nerdesin sen? Kimlesin? 

+Sanırım çok yoğunsun….

Mesajlaşma uzun sürer diye hemen aradım ve bir çırpıda özet geçtim.

 -Aşkım biliyorsun Meltem’le bayağıdır görüşmemiştik. Çantadan çıkarmamıştım telefonu, şimdi gördüm, ben seni ararım.

Telefonu kapatırken +peki sen bak keyfine dedi ,ama o bu cümleyi gerçek anlamda
kurmuş olmalıydı, alınacak bir şey yoktu. “Empati gerçekten süper bir şeydi”

Muhabbetin en koyu yerinde 1 yeni mesaj daha. +5’de çıkıyorum. Neredesin, geleyim.

Evet,her şey yolunda gidiyor,böylelikle 1-2 saat görüşebileceğiz sonra O’da, ben de bütün gece arkadaşlarımızla vakit geçirebileceğiz. Üstelik sorun çıkarmadığımı, surat asmadığımı canlı olarak görebilecekti.

Geç kaldı biraz ama zinhar surat asmadım, kısa bir muhabbet sonrası Meltem’de gitti. Biraz durgundu, “Neyin var” demek geldi içimden ama yok, o sevmiyordu bu neyin var cümlesini. Neyi olabilir,yorgundur. Bir şeyi olsa zaten söylerdi diyerek empati kurdum. O’nun konuşmasını bekledim. 

+Neler yaptınız?

Tam bütün heyecanımla tüm günü anlatacakken, -Hiiç havadan sudan kızsal konuşmalar işte, dedim. Uzun uzun anlatmalarımı da sevmiyordu çünkü. Sonra uzun sessizlikler. Akşamki planımdan bahsettim üzerine de tripsiz, tavırsız onun planlarını sordum. Durgundu, +belli bir şey yok, dedi. Üzerine gitmedim.

Gecede  çok eğlenceli devam ederken gözüm tlf a takıldı; 2 yeni mesaj, 1 cevapsız arama.Çok gürültülü olduğu için telefonu alıp kapıya çıktım

+Neredesin sen? 

-Biliyorsun nerede oluğumu,arkadaşlarla. 

+Niye cevap vermiyorsun?

-Duymadım,çok gürültü vardı. 

+Yok şimdi gürültü,neyse sen eğlen. …..!

 -Kapıya çıktım senle konu....
Suratıma kapatmış olamazdı, hem onun en çok şikayet ettiği şeydi bu, hat kesilmiştir kesinlikle.Bu alıngan tavırlarımı gerçekten değiştirmeliydim.

Ve nihayet eve geldim,tatlı bir yorgunluk, eve geldiğimi haber verip hemen uyumak istiyorum. 

-Aşkım evdeyim.    

+Tamam. İyi geceler.

Caaanım , şüphesiz kötü bir gün geçirmişti, öyle ya bu gece arkadaşlarıyla dışarı bile çıkmadı, kısa cevaplarından da belli ki uyumak üzereydi, empatimin son aşaması olarak  bende uzatmadım mesajlaşmayı. 

-Tamam aşkım sana da iyi geceler…

 İşte böyle günlük, çok uykum olsa da empatide 1. günümü paylaşmak istedim. Hiç sorun yaşamadık, tek aksilik kesinlikle empati için yanlış gün seçmemdi.

Yarın daha doğru bir gün olacak eminim ve yarınki empati 

denemem kıskançlık üzerine. Çok heyecanlıyım , iyi geceler günlük.