Gözlerimi açar açmaz telefonu kontrol ettim, beklenen günaydın
mesajı gelmemişti ama aklıma gece okuduğum o cümle geldi. 'Karşınızdakini
anlamak için empati kurun'
Bugün empati günü diyerek denemeye karar verdim;
Hazır whatsapp açıkken gözüm daha aşağılara takıldı. Meltem kaç
gündür kahve içelim diyordu. Hemen Meltem’le öğlen için bir plan yapıldı. Çabucak
yapılan bir kahvaltı, hazırlık derken öğlen olmuştu bile, şimdiye kadar
sevgilime mesaj göndermedi, aramadı diyerek en az 3-5 trip atmıştım ama bugün bende
yapmamıştım bunları ve bu O’nu sevmiyorum demek değildi. Dışarı çıkacağımı bildirmek
için telefonu elime aldığımda ,1 yeni mesaj, oleyyy sevgilimden;
+ İyi misin?
- İyiyim, sen nasılsın?
+ Nerdesin?
– Evdeyim, dışarı çıkacağım şimdi, Meltem’le buluşacağım.
+ Ok
Tamam şimdi oldu . Sıkboğaz etmeden detaya girmeden tamda O’nun
istediği gibi bir mesajlaşma. “Empati süper bir şey”
Meltem’li saatler..Ne çok özlemişim,ne çok anlatacak şey birikmiş, birkaç
mesaj uyarısı duydum ama sohbeti bölmek istemedim, arkadaşlarla bir aradayken
öyle telefonla sürekli mesaj,arama olmamalıydı. Meltem tuvalete kalktığında telefonu eline aldım. 5 yeni mesaj.
+Nasıl gidiyor sohbet.?
+Aşkım Cevap versene?
+Bir şey mi oldu?
+Nerdesin
sen? Kimlesin?
+Sanırım çok yoğunsun….
Mesajlaşma uzun sürer diye hemen aradım ve bir çırpıda özet geçtim.
-Aşkım biliyorsun Meltem’le
bayağıdır görüşmemiştik. Çantadan çıkarmamıştım telefonu, şimdi gördüm, ben seni
ararım.
Telefonu kapatırken +peki sen bak keyfine dedi ,ama o bu cümleyi
gerçek anlamda